فرنان لژه
1955- 1881، فرانسوی
فرنان لژه در نرماندی فرانسه به دنیا آمد. او که از سال ۱۹۰۰ در پاریس به سیل هنر مشغول بود، همزمان به عنوان نقشه‌كش نيز کار می‌کرد. نخستی هنري‌اش وام‌دار پل سزان بودند اما از سال 1909، بيشتر تحت تأثير كوبيسم قرار گرفت. با این حال، سبک لوله‌مانند او با رنگ‌های متنوع و درخشانش متفاوت از فرم‌های متلاشی شده‌ای بود که پابلو پیکاسو و ژرژ براک به کار می‌بردند. پس از جنگ جهانی اول، لژه بر ثبت «زیبایی ماشین‌آلات» متمرکز شد. آثار این دوران که دارای خطوط محیطی بارز و رنگ‌های تند متباین هستند، مسطح‌تر و به مقدار زیادی خلاصه‌تر شده‌اند.
در دهه‌ی ۱۹۲۰، لژه دامنه‌ی فعالیت خود را گسترده‌تر کرد و به نقاشی دیواری، طراحی صحنه‌های تئاتر و تجربه‌گری در عرصه‌ي فیلم‌سازی پرداخت. طی جنگ جهانی دوم، در دانشگاه يیل آمریکا تدریس کرد. پس از بازگشت به فرانسه در سال ۱۹۴۵ به حزب کمونیست پیوست و روی تعدادی سفارش تزیینی بزرگ اندازه کار کرد و در آنها پیکر انسان را به سبک خاص خود به تصویر کشید. در سال ۱۹۵۰ یک کارگاه سرامیک به راه انداخت که در سال ۱۹۶۷ به یک موزه‌ی ملی تبدیل شد و به نمایش آثار اژه اختصاص یافت.
آثار کلیدی: شهر، 1919؛ سه زن (صبحانه‌ی بزرگ)، 1921؛ نمایش بزرگ، ۱۹۵۴
